Τα Όρια Της Λογικής - ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ

Θα παρακαλέσω όλα τα μέλη να διαβάσουν αυτό το ποστ, γιατί η κατανόηση του θα κάνει τη λειτουργία του φόρουμ (και της ζωής σας γενικότερα) καλύτερη. Όπως θα γνωρίζεται το φόρουμ ασχολείται με το Lucid Dreaming. Είναι ένας τομέας ακόμη καινούριος που ανοίγει πόρτες σε διάφορα ανεξήγητα (επιστημονικά τουλάχιστον) φαινόμενα. Αν και το συγκεκριμένο ποστ το έχω ανεβάσει στην επίσημη σελίδα (lucid.com.gr), θεωρώ πως πρέπει να είναι και εδώ για να αποφευχθούν τυχόν δογματικές συγκρούσεις επιστήμης, θρησκεύματος, εμπειριών κ.τ.λ Η διαφορά μεταξύ λογικής και αντίληψης είναι σημαντική. Καλή ανάγνωση:

Για όσους πιστεύουν ότι μόνο με λογική σκέψη μπορεί κάποιος να ξέρει την αλήθεια, ότι ‘’η λογική είναι ο μόνος δρόμος’’.
Λοιπόν, τώρα διανύουμε μια περίοδο της οποίας οι δομές αντιστοιχούν στο πορτοκαλί στάδιο της σπειροειδούς δυναμικής(spiral dynamics model). Είναι το σημείο που βρίσκονται σχεδόν όλες οι χώρες του πρώτου κόσμου σήμερα. Με λίγα λόγια, το στάδιο αυτό περιέχει: λογική, επιστημονική σκέψη και υλισμό. Αυτό είναι το πλαίσιο σκέψης των περισσότερων ανθρώπων που βρίσκονται μέσα σε αυτή την κατηγορία.

Οι επιτυχίες της επιστήμης μας έχουν κάνει τυφλούς σε σχέση με τα όρια της. Αυτό συμβαίνει γιατί τα τελευταία 500 χρόνια, έχουμε αναπτύξει πολλές ιδέες και θεωρίες, οι οποίες τώρα έχουν δοκιμαστεί και μας έχουν δώσει έλεγχο πάνω στο φυσικό-υλιστικό πεδίο. Και αυτό για να λέμε την αλήθεια είναι πολύ καλό. Είναι χρήσιμο που έχουμε αυτές τις γνώσεις και κάνουν όντως τη ζωή μας καλύτερη. Αλλά, υπάρχουν όρια στην επιστήμη. Όρια που οι πολύ ‘’λογικοί’’ άνθρωποι, και σκληροπυρηνικοί επιστήμονες δεν μπορούν να κατανοήσουν.

Η επιστήμη είναι απλά ένα πλαίσιο σκέψης, και αυτό που η επιστήμη μισεί να ακούει, είναι πως δεν είναι τίποτε άλλο από τρόπος σκέψης. Τώρα βέβαια, υπάρχουν επιστήμονες υψηλού βεληνεκούς που μπορούν να το καταλάβουν αυτό, το έχουν σπουδάσει και είναι αρκετά ταπεινοί για αυτά που ισχυρίζονται ως επιστήμονες, αλλά αυτό δυστυχώς δεν αντιπροσωπεύει τους περισσότερους επιστήμονες. Για την ακρίβεια οι περισσότεροι είναι αρκετά εριστικοί και είρωνες για αυτά που ισχυρίζονται ή αυτά που νομίζουν ότι η επιστήμη μπορεί να ισχυριστεί και αυτό τους προξενεί αρκετά προβλήματα. Δημιουργεί τυφλά σημεία (blind spots). Αυτό τα σημεία ενισχύονται από την αποτυχία των θρησκευμάτων τα τελευταία χρόνια. Επομένως τη στιγμή που η επιστήμη ανέβαινε, το θρήσκευμα άρχιζε να πέφτει, αφού έχουμε δει τους περιορισμούς που επιφέρει ένα θρήσκευμα, έχουμε ενστερνιστεί έναν πολύ λογικό και υλιστικό τρόπο σκέψης. Και αυτό έχει δημιουργήσει τεράστια τυφλά σημεία, νομίζουμε ότι υπάρχουν μόνο αυτοί οι δύο πόλοι και τίποτα άλλο ενδιάμεσα. Κοιτάξαμε το ένα ακραίο σημείο, το θρήσκευμα, είδαμε πως δε δουλεύει και μετά πήγαμε στον άλλον πόλο, και αφού είδαμε τον τρόπο που εξελίσσεται η τεχνολογία και μας δίνει πολλά καλά, νομίζουμε πως αυτή είναι η σωστή απάντηση.

Και αυτό που θέλω να σας δείξω είναι πως υπάρχει κάτι πέρα απ’ αυτά τα δύο και πως είναι το επόμενο στάδιο για εσάς εάν είστε απίστευτα λογικός άνθρωπος. Για ποιους μιλάω συγκεκριμένα. Μιλάω για άτομα που έχουν υιοθετήσει το επιστημονικό μοντέλο για τη ζωή τους. Τι είναι αυτό; Βασικά είναι ο αφελής ρεαλισμός, να πιστεύεις ότι η ζωή είναι όπως τη βλέπεις, το δέντρο είναι εκεί είτε κλείσω τα μάτια μου, είτε όχι, η πραγματικότητα είναι αντικειμενική και όσες ιδιότητες προσλαμβάνω απ’ αυτή είναι υποκειμένικές (χρώμα, μέγεθος κ.τ.λ). Το μόνο που υπάρχει είναι ο αντικειμενικός και υλικός κόσμος, αυτό είναι το επιστημονικό μοντέλο σε πολύ λίγες γραμμές.

Τώρα με τη σκέψη μας και τις ιδέες μας μπορούμε να εξερευνήσουμε αυτό τον υλικό κόσμο και να φτιάξουμε μοντέλα και φόρμουλες για να κάνουμε την εμπειρία μας μέσα σε αυτόν τον κόσμο πιο ευχάριστη και εύκολη. Αφού έχουμε κάνει αυτό, μπορούμε να πούμε πως κατανοήσαμε το πως ‘’ο θεός σκέφτεται’’, που στην ουσία, σύμφωνα με το επιστημονικό μοντέλο, είναι οι φυσικοί νόμοι και αιτιοκρατία, τα έχουμε αναλύσει όλα και έχουμε φτιάξει μια θεωρητική βάση για το πως λειτουργεί ο κόσμος. Εννοείται πως θα συνεχίσουμε να εξερευνούμε τον κόσμο, αλλά νιώθουμε πως έχουμε βρει τον πυρήνα και τη βάση του πράγματος. Και φυσικά θα χρησιμοποιήσουμε τη λογική μας για να κάνουμε όλα αυτά τα πράγματα. Αυτό είναι το κύριο εργαλείο μας. Και μάλιστα απαιτούμε από τη ζωή μας να είναι λογική, εμείς να είμαστε λογικοί, οι άλλοι άνθρωποι να φέρονται λογικά, έχουμε- με τη λογική πάντα- ξεκαθαρίσει απόλυτα τι είναι σωστό και τη λάθος, καλό δηλαδή το λογικό και κακό ότι δεν είναι λογικό. Περιμένουμε όλες οι αντιθέσεις και τα προβλήματα να λύνονται με μαθηματική ακρίβεια, χωρίς παραδοξολογήματα και αντιφάσεις, ενώ στην περίπτωση που δούμε κάποιο παραδοξολόγημα λέμε πως κάτι έχουμε κάνει λάθος και αλλάζουμε γραμμή σκέψης. Φυσικά δε θέλουμε παραδοξολογήματα αφού πρέπει να βασιζόμαστε σε αντικειμενικές αποδείξεις για να αποδείξουμε αυτό που θέλουμε να αποδείξουμε. Χρησιμοποιούμε έρευνες και πειράματα για να φτάσουμε στην αλήθεια της πραγματικότητας. Αυτό λοιπόν είναι περίπου η οπτική κάποιου πολύ λογικού ατόμου.

Επιτρέψτε μου να σας πω τι δεν καταλαβαίνει αυτό λογικό άτομο. Τα όρια της λογικής. Έχετε σκεφτεί ποτέ ότι αυτό το μοντέλο είναι απλά ένα πολύ μικρό κομματάκι της πραγματικότητας και όχι η πραγματικότητα; πως αυτό που λέτε λογική είναι απλά ανθρώπινο κατασκεύασμα. Ανθρώπινο εργαλείο. Όχι κάτι που υπάρχει οικουμενικά. Έχετε σκεφτεί ποτέ ότι η λογική βασίζεται στο γεγονός ότι έχετε μυαλό, έναν εγκέφαλο και πως αυτό κάνει τη λογική σας να υπάρχει εξαρχής; Ο λογικός άνθρωπος τείνει να υποθέτει πως όλος ο κόσμος είναι λογικός a priori. Όλο το σύμπαν, το ηλιακό σύστημα, τα πάντα, πως όλα αυτά ακολουθούν νόμους, που εκείνος μπορεί να καταλάβει. Θέλω να πω γιατί όχι. Έχετε άραγε αμφισβητήσει ότι αυτό είναι πράγμα που δεν ισχύει; Έχετε αποδείξει στον εαυτό σας ότι το σύμπαν είναι όντως λογικό; Ή πως ίσως συμβαίνει το αντίθετο και ο κόσμος δεν είναι λογικός, πως η λογική είναι απλά ένα εργαλείο που το ανθρώπινο ζώο έχει για να προβάλει νόημα στα πράγματα και να μπορεί να επιβιώσει; Μα αυτό δεν ισχύει έτσι; Θέλω να πω πως τα περισσότερα ζώα δεν είναι λογικά. Αλλά δεν είναι και παράλογα έτσι; Είναι κάπου στη μέση. Απλά μη-λογικά.

Αυτό που πρέπει να αναρωτηθούμε είναι η ύπαρξη, η ίδια η ύπαρξη. Είναι η ύπαρξη λογικό να υπάρχει; Αν κάτσετε όντως και το σκεφτείτε η ύπαρξη δεν έχει καμία σχέση με νόημα ή λογική. Δε μιλάω για θεωρίες τώρα, μιλάω για πραγματική ύπαρξη, ακριβώς τώρα, κάθεσαι, διαβάζεις αυτό το άρθρο, το επεξεργάζεσαι, ανασαίνεις, ακούς τη φωνή στο κεφάλι σου, αισθάνεσαι το σώμα σου, νιώθεις πως υπάρχεις, αυτό είναι η ύπαρξη σε αυτό το δευτερόλεπτο. Αν δεν υπήρχε αυτή η αίσθηση, δε θα υπήρχε τίποτα για εσένα, σωστά; Τίποτα. Οπότε τί σχέση έχει η ύπαρξη με τη λογική, είναι λογικό κάτι να υπάρχει πέρα απ’ το τίποτα; Αν όλοι άνθρωποι πεθαίνανε, αν όλοι οι εγκέφαλοι πεθαίνανε, θα συνέχιζε η λογική να υπάρχει; Φυσικά κάποιος θα πει ‘’όχι, δεν καταλαβαίνεις, το σύμπαν λειτουργεί λογικά, κάνουμε κάποιες θεωρίες για αυτό, τον τρόπο λειτουργίας και μπορεί να πεθάνουμε και να σταματήσουμε, όμως ο κόσμος θα συνεχίζει να λειτουργεί λογικά’’, ναι, μόνο που όχι, δεν ισχύει.

Όχι, το σύμπαν δεν είναι λογικό. Αυτό που ο λογικός άνθρωπος αδυνατεί να κατανοήσει, πως αυτό που λέει λογική, είναι απλά μια προβολή που κάνει πάνω στον κόσμο. Ο κόσμος στην πραγματικότητα λειτουργεί τελείως χαοτικά. Είναι κάτι που δεν έχει λογική, όμως και πάλι έχει κάτι. Αν καθίσετε και κάνετε μια ειλικρινή έρευνα, θα διαπιστώσετε πως αυτό που ονομάζουμε λογική πρέπει να βασιστεί πάνω σε κάτι τελείως μη-λογικό. Την ύπαρξη. Βλέπετε, η ύπαρξη δε βασίζεται στη λογική, όμως η λογική αναγκαστικά βασίζεται στην ύπαρξη. Τί σημαίνει αυτό; Ότι η λογική μπορεί να υπάρχει μόνο όταν υπάρχει ύπαρξη, όμως η ύπαρξη συνεχίζει να υπάρχει και χωρίς λογική, χωρίς ανθρώπους να την αναλύουν. Έχεις ύπαρξη χωρίς λογική, όμως δεν έχεις λογική χωρίς ύπαρξη.

Η λογική είναι απλά δραστηριότητα που συμβαίνει στο κεφάλι σου, μπορείς να έχεις αντίληψη κιόλας αυτής καθώς συμβαίνει. Προτού όμως καταλάβεις τη λογική σειρά στο κεφάλι σου, πρέπει να έχεις ύπαρξη, να υπάρχεις, να έχεις αντίληψη της αντίληψης, κάτι που δεν είναι λογικό. Δεν υπάρχει λόγος για την ύπαρξη.

Εμπειρικά γεγονότα, δεν είναι πράγματα που απαιτούν λογική ή έχουν νόημα για να αποδειχθούν, είναι αυτό που λέμε ‘’αυταπόδεικτα’’, όπως η ύπαρξη. Δε μου αρέσει η λέξη αυταπόδεικτο, είναι πιο πολύ αυτονόητο, και είναι αυτονόητο γιατί βαριόμαστε να ψάξουμε παραπέρα, αλλά πάλι αυτό είναι άρθρο για άλλη φορά, θα συνεχίσουμε έτσι για χάρη του συλλογισμού (Κάτι το οποίο είναι λογικό). Βασικά κανένα εμπειρικό ΓΕΓΟΝΟΣ δε μπορεί να αποδειχθεί με σκέψη. Μιλάω για αναμφισβήτητα από τους περισσότερους (σχεδόν όλους) ανθρώπους εμπειρικά γεγονότα. Άλλο ένα παράδειγμα πέρα από την ύπαρξη: Το ότι το χιόνι είναι άσπρο, είναι ένα αναμφισβίτιτο εμπειρικό γεγονός, δε μπορεί κανείς με λογική να διαφωνήσει γιατί το χιόνι είναι άσπρο, αλλά επίσης δεν υπάρχει λόγος το χιόνι να πρέπει να είναι άσπρο. Το χιόνι τυχαίνει να είναι άσπρο, γιατί απλά έτσι είναι.

Δεν υπάρχει λόγος για την ύπαρξη του ήλιου και παρ’ όλα αυτά μπορείτε να αποδείξετε στον εαυτό σας εμπειρικά πως υπάρχει κι όλοι θα συμφωνήσουν μαζί σας. Βγείτε έξω, κοιτάξτε τον ουρανό, βεβαιωθείτε πως είναι μέρα και να τος, ο ήλιος είναι εκεί και λάμπει. Αν κάτσετε και σκεφτείτε αν έπρεπε ή όχι ο ήλιος να υπάρχει, δε θα καταλήξετε πουθενά.

Πρέπει να καταλάβετε ότι τα εμπειρικά γεγονότα δεν έχουν καμία σχέση με τη λογική, είναι απλά μη-λογικά. Η λογική ανάλυση απ’ την άλλη είναι κάτι το οποίο κάνουμε χρησιμοποιώντας αυτά τα χαοτικά εμπειρικά γεγονότα. Αυτό που προσπαθεί να κάνει η επιστήμη είναι να συλλέγει εμπειρικά γεγονότα και να προσπαθεί να τα εξηγήσει. Το πρόβλημα με αυτό είναι ότι η εξήγηση που δίνει είναι απλά μια προβολή νοήματος πάνω σε αυτά, κάτι που δημιουργεί εσφαλμένα την αίσθηση της ‘’αποκάλυψης του μυστικού και πραγματικού-της αλήθειας’’. Αυτό σημαίνει ότι επειδή μπορώ να πετάξω μια μπάλα στον αέρα και να υπολογίσω την ταχύτητα, τη σχετική της θέση κι όλα τα μεγέθη, νομίζω ότι έφτασα στον πυρήνα και τον νόμο με τον οποίο το σύμπαν δουλεύει.

Επειδή μπορούμε να στείλουμε δορυφόρους σε τροχιά δε σημαίνει ότι ξέρουμε την αλήθεια για τον κόσμο. Χρησιμοποιούμε απλά τον κόσμο ευχάριστα, κάνοντας προβολές πάνω του, ότι το ένα σημαίνει το άλλο. Ακόμη και το ευχάριστο που λέω προβολή είναι. Επειδή δίνω νόημα σε κάτι που συμβαίνει με κάνω να νιώθω ευχάριστα, θα μπορούσα να είμαι τεχνοφοβικός και με κάθε επιστημονικό επίτευγμα να ένιωθα χειρότερα, κάτι που δεν ισχύει βέβαια.

Αφού έχεις κάνει πολλές προβολές και πολλά επιτεύγματα έχουμε ένα ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ μοντέλο για το πώς λειτουργεί ο κόσμος. Και αν το κάνεις αυτό καλά, θα σου δώσουν νόμπελ και τα πηθικάκια θα σε χειροκροτήσουν. Θα σε πουν έξυπνο και όλα αυτά τα καλά και μπράβο, να το κάνεις, όμως μην ξεχνάς τι πραγματικά συνέβη. Έκανες μια ανθρώπινη προβολή για το πως ο κόσμος δουλεύει. Υπάρχουν άπειρες εξηγήσεις για τα ακριβώς ίδια εμπειρικά γεγονότα, στον ίδιο κόσμο ζούμε, και μπορεί οποιοσδήποτε να ισχυριστεί ότι η δική του είναι η καλύτερη, πιο πρακτική, η πιο απλή, αλλά αυτό δεν έχει καμία σχέση με το πως και γιατί ο κόσμος λειτουργεί με τον τρόπο που λειτουργεί, είναι ασύνδετο, απλά προβολή του εγκεφάλου σου στον κόσμο, η οποία λειτουργεί με τις ταμπέλες που έχεις μάθει να ονομάζεις τα πράγματα γύρω σου.

Είναι αστείο, γιατί το μόνο που κάνουμε σαν άνθρωποι στο δυτικό κόσμο είναι να κατασκευάζουμε έναν ωραίο χάρτη, πολύ καλό χάρτη και έχουμε την αίσθηση ότι ανακαλύπτουμε την αλήθεια. Απλά συνδυάζουμε εικόνες, ήχους και ταμπέλες για να φτιάξουμε ένα πλούσιο ολόγραμμα, ένα σύστημα, που μας βοηθάει περίπου να κάνουμε προβλέψεις για το μέλλον, όταν το κάνουμε καλά το λέμε καλή επιστήμη, όταν το κάνουμε κακά το λέμε κακή επιστήμη ή μεθοδολογία.

Βλέπετε, αυτό που συμβαίνει όλη την ώρα, είναι πως στην περίπτωση που υπάρχει κάποια επιτυχία για μια πρόβλεψη στο μέλλον, θεωρούμε πως μπορούμε να επαναλάβουμε το ίδιο πράγμα και να πάρουμε ακριβώς το ίδιο αποτέλεσμα και πως έτσι καταλάβαμε πως λειτουργούν τα πράγματα. Φτιάξαμε ένα χρήσιμο μοντέλο και ζούμε μέσα σε αυτό γιατί μας βολεύει. Είναι ωραίο να το κάνουμε, αλλά αν εκτιμάμε την αλήθεια και την πραγματικότητα, είναι προσβολή να λέμε το φανταστικό κόσμο που κατασκευάσαμε ‘’πραγματικό’’. Είναι ψέμα. Προσοχή, επαναλαμβάνω, δε λέω ότι δεν είναι χρήσιμες ταμπέλες και τα μοντέλα, λέω απλά ότι δεν είναι η αλήθεια και η πραγματικότητα. Δεν υπάρχει ούτε βαρύτητα, ούτε διατήρηση ενέργειας, ούτε τίποτα απ’ αυτά. Όλα αυτά είναι απλά μια ταμπέλα που δώσαμε για ένα φαινόμενο που συμβαίνει, που επειδή δε μπορούμε να το ψάξουμε άλλο, το παίρνουμε σαν εμπειρικό γεγονός και το χρησιμοποιούμε προς όφελος μας, χρήσιμο, ναι, δεν εξηγεί όμως γιατί τα φαινόμενα αυτά υπάρχουν ή πως υπάρχουν.

Αυτό που είναι η λογική, είναι μια γλώσσα, και η γλώσσα λειτουργεί με σύμβολα. Τι είναι τα σύμβολα; Πράγματα που δεν έχουν καμία σχέση με αυτό που αντιπροσωπεύουν, αλλά ισχυρίζονται ότι το αντιπροσωπεύουν. Για παράδειγμα, μπορώ να πάρω και να ζωγραφίσω το σχήμα ενός μήλου- αυτό είναι το σύμβολο- και να πω ότι συμβολίζει ένα πραγματικό κόκκινο μήλο. Είναι εύκολο να καταλάβει κανείς πως το σύμβολο δεν είναι όντως το μήλο γιατί είναι ένα απλό παράδειγμα. Φανταστείτε όμως να συνδυάζαμε αυτό το σύμβολο με άλλα σύμβολα να φτιάχναμε λέξεις, όπως στη γλώσσα, έπειτα προτάσεις, έπειτα παραγράφους, σελίδες, βιβλία, θεωρίες, μοντέλα, πολλά μοντέλα, το ένα μετά το άλλο, να υποστηρίζει το ένα το άλλο και να το αποκαλούμε αυτό πραγματικότητα. Δεν είναι πραγματικότητα, είναι ένας λαβύρινθος που κατασκευάσαμε και έχουμε χαθεί μέσα σε αυτόν. Αποφασίζουμε, λοιπόν, να τον εξερευνήσουμε και να φτιάξουμε έναν χάρτη, ώστε να πλοηγηθούμε ευκολότερα μέσα του, ακριβώς επειδή νιώθαμε χαμένοι μέσα στο ψέμα μας. Τώρα που φτιάξαμε ένα μοντέλο που μας κάνει τη ζωή πιο εύκολη δημιουργεί την ψευδαίσθηση της ανακάλυψης, ανακαλύπτεις απλά το σωστό δρόμο μέσα στο λαβύρινθο, κάτι πρακτικό, όχι την αλήθεια, η αλήθεια είναι κρυμμένη πίσω από τα σύμβολα, πίσω από τους τοίχους του λαβύρινθου, εσύ όμως μπερδεύεις αυτά τα σύμβολα για την πραγματικότητα. Νομίζεις ότι ο λαβύρινθος, είναι όντως η πραγματικότητα.

Υπάρχει μια φράση, η οποία λέει: ‘’ο χάρτης δεν είναι η περιοχή’’. Αυτή η διάσημη φράση υποστηρίζει ακριβώς αυτό. Μπορούμε να βρούμε τις καλύτερες και πιο πρακτικές ταμπέλες, όμως ποτέ, ποτέ δε θα είναι η περιοχή που αναπαριστούν και το να μπερδέψεις τον χάρτη με την περιοχή, είναι το πιο επικίνδυνο σφάλμα που μπορείς να κάνεις.

Νομίζεις πως δεν το κάνεις, όμως το κάνεις, ειδικά αν είσαι ο τύπος που περιέγραψα παραπάνω το κάνεις πολύ συχνά. Το κάνεις τόσο συχνά, μπερδεύεις τόσο πολύ το χάρτη με την περιοχή, που θα μου έπαιρνε μέρες για να σου δείξω πόσο έχεις καταστρέψει τη ζωή σου εξαιτίας αυτού. Αυτό δεν ισχύει μόνο στην επιστημονική σκέψη, ισχύει επίσης, στην επαγγελματική και την προσωπική ζωή, την συναισθηματική διαχείριση, σε οποιουδήποτε είδους σχέση βασικά, είτε είναι σχέση με τα χρήματα, είτε είναι η σχέση σου με το αντίθετο φύλο, άλλα κράτη και φυλές, πολιτική, τα πάντα. Όλα αυτά, είναι χάρτες που έχεις φτιάξει στη ζωή σου και έχουν όρια, ο ένας έρχεται σε αντιπαράθεση με τον άλλον, σου δημιουργούν πόνο και δυστυχία και δε μπορείς να δεις τα όριά τους γιατί συνεχίζεις να μπερδεύεις το χάρτη με την περιοχή. Όχι μόνο αυτό, αλλά υποστηρίζεις τον χάρτη, τον υπερασπίζεσαι και αμύνεσαι με τη ζωή σου για αυτόν, γιατί σου δίνει ταυτότητα. Δεν είναι ότι αμφισβητείς απλά μια λέξη, αλλά όλη σου τη ζωή όταν αρχίζεις να βλέπεις την αλήθεια και όχι τα ψέματα που σου έχουν επιβάλει οι ταμπέλες που έμαθες να χρησιμοποιείς. Δεσμεύεσαι τόσο με το εγώ σου, τόσο πολύ με αυτό που πιστεύεις πως είσαι, που γίνεσαι συναισθηματικός και θυμώνεις όταν προσπαθείς να φτιάξεις αυτό το χάρτη. Θες απεγνωσμένα να καθαρίσεις τον χάρτη σου γιατί πιστεύει πως είσαι αυτό, έτσι; Ο χάρτης σου, τα λεφτά σου, η σχέση σου, αυτά είσαι για σένα, οι χάρτες σου. Βρίσκεσαι σε πόλεμο με τον εαυτό σου, μόνο και μόνο επειδή οι χάρτες είναι πρακτικοί, σου δίνουν την αίσθηση του νοήματος, αντί να φτιάξεις ένα νόημα, περιμένεις να ‘’ανακαλύψεις’’ ένα νόημα με το σωστό χάρτη. Πιστέψτε με αν είστε τόσο δογματικά και λογικά άτομα, το υφίστασαι αυτό σε τεράστιο βαθμό.

Το λάθος που κάνει αυτό το είδος λογικού ανθρώπου, είναι πως μπερδεύει τις σκέψεις από την αντίληψή του. Είναι πολύ σημαντικό λάθος, να μη μπορείς να ξεχωρίσεις τις σκέψεις σου με την αντίληψή σου, να μη μπορείς να κατανοήσεις ότι είναι τελείως διαφορετικά πράγματα. Νομίζεις ότι μπορείς να σκεφτείς το δρόμο για τα πάντα. Για ό,τι θέλεις.

Είναι σαν την ιστορία με το σφυρί. Έχεις σφυρί στο χέρι και το μόνο που βλέπεις είναι καρφιά για να καρφώσεις, επειδή θες να χρησιμοποιήσεις το εργαλείο τόσο πολύ. Δεν κατανοείς πως υπάρχουν κι άλλα εργαλεία πέρα απ’ τη λογική. Πέρα από τη σκέψη, έχεις κι άλλο εργαλείο, πολύ καλύτερο, την αντίληψη. Όπως είπαμε και πιο πάνω πρώτα έρχεται η αντίληψη και μετά η σκέψη, πρώτα ύπαρξη, μετά λογική. Οι σκέψεις δεν είναι κάτι μαγικό και απόκοσμο πράγμα, είναι ήχοι στο κεφάλι σου και εικόνες, σε συνδυασμό, αυτά τα δύο κάνουν μια σκέψη. Βέβαια αυτό για να το καταλάβει κάποιος πρέπει να κάνει πολύ συνειδητή δουλειά, είτε μέσα από lucid dreaming είτε από διαλογισμό και συλλογισμό.

Όμως, γιατί να τα κάνουμε αυτά, έχουμε την λογική, την πρακτική λογική. Φέρε μου αυτό που θέλω, τώρα, σιγά μην κάτσω να αντιληφθώ τι γίνεται, προτιμώ να μουδιάσω το πνεύμα μου και να με αποσπάσω, πολύ καλύτερο και γρήγορο. Πάμε να εξερευνήσουμε το λαβύρινθο. Απλά θλιβερό. Να νομίζεις ότι με το που σταματάς να σκέφτεσαι, σταματάς να υπάρχεις. Είναι πολύ δύσκολο να εξασκήσεις κάτι τέτοιο, έχουμε συνηθίσει σε αυτό το πηθικίσιο μουρμουρητό στο κεφάλι μας, που νομίζουμε ότι δε μπορούμε να σταματήσουμε να σκεφτόμαστε. Αν ποτέ το κάνετε, σας λεώ πως αυτό που μένει είναι η αντίληψη. Φυσικά έχετε ήχους απ’ το περιβάλλον, μυρωδιές κι άλλα ερεθίσματα που έρχονται και έχετε αντίληψη αυτών των πραγμάτων. Το λάθος που κάνουν οι άνθρωποι είναι να λένε: ε ναι κι αυτή η αντίληψη σκέψη είναι. Γιατί; Γιατί μπερδεύουν τον χάρτη με την περιοχή. Όχι, οι σκέψεις είναι συνδυασμοί ήχων και εικόνων, που η αντίληψή σου μεταφράζει σε συναισθήματα. Αυτό είναι.

Είναι τόσο ασύνδετα μεταξύ τους που αν θες να αναπτύξεις τις ικανότητες της σκέψης σου, πηγαίνεις σχολείο, διαβάζεις, παίρνεις πτυχίο, βρίσκεις δουλειά και λες, ‘’είμαι εντάξει, τα έμαθα όλα στη ζωή, τα κατάφερα’’. Όπου ναι, κατάφερες να εκπαιδεύσεις τη σκέψη σου. Όχι όμως την αντίληψή σου. Δεν έχεις εκπαιδεύσει αυτό που εκπαιδεύει την σκέψη σου. Τίποτα δεν υπάρχει αν δεν περάσει πρώτα απ’ την αντίληψη. Οι σκέψεις σου περνάνε απ’ αυτήν. Αν θες πραγματική κυριαρχία πάνω τους, χρειάζεται να κυριαρχήσεις στην αντίληψη σου. Κι αυτό το κάνουν ελάχιστοι άνθρωποι, γιατί είναι πολύ δύσκολο. Μάλιστα, είναι η εντελώς αντίθετη διαδικασία απ’ αυτή που χρησιμοποιούμε για να εκπαιδεύσουμε τις σκέψεις μας. Τη σκέψη την εκπαιδεύεις με περισσότερη σκέψη. Την αντίληψη όμως πρέπει να την εκπαιδεύσεις χωρίς σκέψη. Πρέπει να μάθεις το πιο δύσκολο πράγμα στον κόσμο. Να μάθεις να το βουλώνεις. Όχι απλά το στόμα, αυτό απλά βγάζει ήχους. Πρέπει να σωπάσεις τον εγκέφαλό σου, την πηγή των σκέψεών σου. Όσο το κάνεις αυτό η αντίληψή σου μεγαλώνει όλο και περισσότερο. Έτσι έχεις περισσότερο έλεγχο στη ζωή σου παραδόξως. Αν σκεφτείς ότι τύχη είναι οτιδήποτε πέφτει εκτός της αντίληψής σου, θα κατανοείς περισσότερα. Όχι σε ποσό αλλά σε ποιότητα, πιο βαθιά. Τι πραγματικά συμβαίνει, όχι αυτό που νομίζεις, τον χάρτη, αλλά την περιοχή, όλο και περισσότερο, σιγά σιγά, την καταλαβαίνεις.

Αυτό που δεν καταλαβαίνουν τα λογικά άτομα είναι η προοπτική που χάνουν. Αν κάποιος έχει αντίληψη 10, μπορεί να τη βελτιώσει στο 100.000, 1.000.000 ή όσο θέλει. Η αντίληψη των περισσότερων είναι τόσο χαμηλή που δε μπορούν να αντιληφθούν καν ότι μπορούν να την ανεβάσουν, δε μπορούν να αντιληφθούν καν το πόσο, ούτε το τι μπορούν να κερδίσουν από τέτοια βαθιά δουλειά. Δεν είναι ότι απλά κάνεις λίγο διαλογισμό και μπορείς να αντιληφθείς τα πράγματα πιο καθαρά. Είναι ότι βλέπεις πράγματα που δεν φανταζόσουν καν ότι υπήρχαν. Είναι όπως όταν κοιτάς με το μικροσκόπιο. Βλέπεις το αντικείμενο, λες αποκλείεται να υπάρχει κάτι πέρα απ’ αυτό. Αν πάρεις ένα καλό μικροσκόπιο όμως και κοιτάξεις κοντά βλέπεις έναν ολόκληρο νέο κόσμο. Βακτήρια, μόρια να κινούνται από εδώ κι από εκεί και σου φαίνεται περίεργο. Το ίδιο συμβαίνει με την αντίληψη, το μικροσκόπιο είναι το μυαλό σου. Το θέμα είναι πως χρειάζεσαι ένα καλό μυαλό. Με αυξημένη αντίληψη, για να δεις ευκαιρίες, να δεις πράγματα πέρα από κάθε φαντασία. Αυτό είναι η τύχη. Να βλέπεις αυτό που δεν βλέπουν οι άλλοι. Και μπορείς να το έχεις αυτό. Το lucid dreaming είναι ένας τρόπος. Ο διαλογισμός ένας άλλος, πολλοί τρόποι υπάρχουν εκεί έξω. Είναι σχεδόν όλοι πνευματικοί. Βέβαια, αυτοί δεν είναι αρκετά καλοί για τον λογικό μας τυπάκο. Έχει αυξήσει τις σκέψεις του και νομίζει ότι είναι αρκετό. Και μπορεί να μείνει πάντα μέτριος, ξεγελώντας τον εαυτό του ότι είναι κάτι παραπάνω απ’ ότι είναι, όμως μέσα του θα ξέρει και θα κατηγορεί πάντα άλλους, αν όχι την τύχη, αφού είναι πολύ λογικός, ίσως την αιτιοκρατία ή τις χαοτικές πιθανότητες, είναι το ίδιο όμως, απλά αλλάζει η ταμπέλα.

Όσο μεγαλώνεις την αντίληψή σου θα καταλαβαίνεις ότι το μόνο που έχεις σαν σκέψη είναι ένα σύμβολο και τα σύμβολα εξορισμού δεν είναι αυτό που φαίνονται. Μόλις αντιληφθείς αυτό θα καταλάβεις τα όρια της λογικής σκέψης στο να καταλάβει την πραγματικότητα. Το τι πραγματικά είναι, όχι το περιεχόμενο. Έχεις συνηθίσει τόσο πολύ να ξεχνιέσαι μέσα στο περιεχόμενο, που το μόνο που υπάρχει για εσένα, είναι περιεχόμενο. Όταν ακούω λογικά άτομα να κριτικάρουν αυτά που λέω, που συνήθως φαινομενικά είναι αφαιρετικά και πνευματικά, παρατηρώ ότι πέφτουν σε αυτή την παγίδα ξανά και ξανά.

Μιλάω από μεριά αντίληψης και όχι λογικής. Δεν γίνεται να κατανοήσεις ιδέες που προέρχονται από αντίληψη αν δεν έχεις εμπειρία πάνω στο θέμα που αναφέρεται ή εμπειρίες σε σχετικά θέματα με το οποίο αναφέρεται. Αυτό σημαίνει πως δεν περιμένω ένα άτομο που δεν έχει κάνει διαλογισμό ποτέ στη ζωή του, να κάτσει να βρει λογικό το lucid dreaming, το πιο πιθανό είναι να πει πως δεν υπάρχει καν, ότι δεν είναι πιθανό να συμβαίνει κάτι τέτοιο, να έχεις συνείδηση ενώ είσαι στο ασυνείδητο. Κι αυτό συμβαίνει γιατί η αντίληψή τους είναι σε χαμηλό επίπεδο και το κοιτούν μόνο από την πλευρά της λογικής, που είναι αρκετά κλειστή πλευρά. Αντιθέτως τώρα τα άτομα που έχουν κάνει διαλογισμό το πιο πιθανό είναι να το αντιμετωπίσουν με περιέργεια, μπορεί να μην το θεωρήσουν αμέσως λογικό ή δυνατό, αλλά θα το δοκιμάσουν γιατί η αντίληψή τους αφήνει όλα τα ενδεχόμενα πιθανά, αυτό είναι ένα παράδειγμα ανώτερης αντίληψης.

Αυτό που δε μπορεί να κατανοήσει ένα πολύ λογικό άτομο είναι η διαφορά του λογικού και μη λογικού. Επειδή κάτι δεν είναι λογικό, δε σημαίνει πως είναι παράλογο, είναι απλά μη λογικό. Η ύπαρξη είναι μη-λογική, αυτό δε σημαίνει πως είναι παράλογη. Συχνά η λογική των ατόμων αυτών οδηγεί στα άκρα, είναι ο άσπρος-μαύρος τρόπος σκέψης. Αγνοούν ότι υπάρχουν γκρίζες περιοχές, οι μη-λογικές. Αν τις αναγνώριζαν δε θα ήταν δογματικοί και δε θα είχαν τόση αγάπη για τη λογική, δε θα νόμιζαν ότι είναι ο τέλειος και μοναδικός μηχανισμός για να φτάσεις στην αλήθεια, καθώς δε θα είχαν και τόσα προβλήματα που απορρέουν στην ουσία από τέτοιο τρόπο σκέψης.

Άλλο ένα χαρακτηριστικό πρόβλημα που έχουν τα άτομα με αυτό τον τρόπο σκέψης είναι πως μουδιάζουν τα συναισθήματά τους. Το 99% των αποφάσεων που παίρνουμε είναι συναισθηματικά υποκινούμενες. Όταν θες να φας και αποφασίζεις να γεμίσεις το στόμα σου με φαγητό, είναι μια συναισθηματικά υποκινούμενη απόφαση και δεν έχει καμία λογική από πίσω. Δεν είναι και παράλογο όμως, είναι απλά μη-λογικό. Όταν αποφασίζεις να παντρευτείς κάποιον δεν υπάρχει λογική, θέλω να πω μπορείς να βάζεις τα υπέρ, μπορείς να βάζεις τα κατά, αλλά η αλήθεια είναι πως αυτά συμβαίνουν για εσένα, δεν τα κάνεις εσύ. Νιώθεις ότι έχεις τον έλεγχο και είσαι λογικός άνθρωπος έτσι, όμως δε συμβαίνει αυτό. Ο φόβος ότι θα χάσεις τον έλεγχο σε κάνει να αρνείσαι τα συναισθήματα σου. Και αυτό έχει ως αποτέλεσμα ακόμη λιγότερο έλεγχο. Αρνείσαι κυριολεκτικά αυτά που νιώθεις κι έτσι δεν ξέρεις καν τι νιώθεις. Αυτό είναι το θέμα με την αντίληψη, αν δεν καλλιεργηθεί, δεν ξέρεις το τι δεν ξέρεις.

Η ειρωνεία με τους λογικούς ανθρώπους, είναι ότι υποτίθεται πως βλέπουν τα πράγματα αντικειμενικά, δεν επιτρέπουν στον εαυτό τους όμως να δουν τη λογική αντικειμενικά. Την προστατεύουν και την υπερασπίζονται σαν όλους τους άλλους χάρτες τους. Γίνονται συναισθηματικοί όταν έρχεται η ώρα να αμφισβητήσουν τη λογική τους, μπαίνουν σε άρνηση, σε άμυνα. Πως γίνεται κάποιος που είναι αντικειμενικός να θυμώνει και να επιτίθεται όταν αναλύει κάτι; Αυτό συμβαίνει γιατί το εγώ τους έχει φτιαχτεί με βάση αυτό το μοντέλο του κόσμου στο κεφάλι τους. Όταν έρθει όμως η ώρα να ακούσουν και να ρίξουν αυτό το εγώ, κλείνουν τα μάτια και τα αφτιά τους. Είναι απίστευτα ειρωνικό, διότι είναι οι ίδιοι άνθρωποι που λένε αυτό που λέω τώρα, σε αυτή την παράγραφο, σε όσους πιστεύουν σε κάποιο θρήσκευμα. ‘’Αρνείσαι να δεις πως έχουν τα πράγματα και μόλις πάω να σου δείξω θυμώνεις γιατί βλέπεις πως έχω δίκιο, δεν είσαι λογικός’’. Πόσο λογικός όμως είναι ένας λογικός άνθρωπος, αφού αγνοεί το μη-λογικό και το δαιμονοποιεί με το να βάλει την ταμπέλα του ‘’παράλογου’’ πάνω του. Η αλήθεια είναι πως η λογική συμβαίνει στο κεφάλι τους και είναι άπειρα επηρεασμένη από το εγώ τους και την ψυχολογία τους και πως με το να αγνοούν το γεγονός αυτό, φεύγουν όλο και πιο μακρυά από την ατνικειμενικότητα που υποστηρίζουν πως έχουν με το να καταπιέζουν τα συναισθήματα τους.

Και το τελικό τους πρόβλημα είναι ότι δε μπορούν να κυριαρχήσουν και να τελειοποιήσουν τη ζωή τους. Γιατί αν θες να καταφέρεις κάτι τέτοιο πρέπει να μάθεις να ελέγχεις όχι μόνο τις σκέψεις σου, αλλά και τα συναισθήματά σου και αντίληψη σου. Ξέρω πως φαίνεται σαν να κάνω επίθεση σε αυτά τα άτομα, όμως δεν το κάνω. Το μυαλό ενός τόσο λογικού ατόμου, είναι υπέροχο μυαλό, όμως αποπροσανατολισμένο. Και ένα αποπροσανατολισμένο μυαλό οδηγεί σε μια αποπροσανατολισμένη ζωή. Τα άτομα αυτά δε μπορούν να κυριαρχήσουν στις προσωπικές τους σχέσεις, στη σχέση τους με τα χρήματα, στη σχέση τους με τα συναισθήματα, οδηγούνται σε απάθεια και φαίνονται σαν να μη νοιάζονται. Ένα παράδειγμα είναι αυτό του επιτυχημένου επιστήμονα. Έχει κάνει πολλές έρευνες, έχει πάρει διακρίσεις για την κβαντομηχανική και όταν κοιτάξουμε στις σχέσεις του, έχει πολλά διαζύγια, έχει μεγαλώσει τα παιδιά του με δυσκολία και νιώθει κακός πατέρας, δεν μπορεί να ικανοποιηθεί με τη ζωή του, αφού νομίζει ότι θα φτάσει στην απόλυτυη αλήθεια με το να σκέφτεται και να κάνει περισσότερη επιστημονική έρευνα και σε αυτό το πεδίο πάντα θα χρειάζεται κι άλλη, κι άλλη, κι άλλη και αυτό τον τρελαίνει ακόμη περισσότερο.

Ένα τέτοιο άτομο έχει απόλυτη σχεδόν άγνοια στα εξής θέματα: επιστημολογία, φιλοσοφία των επιστημών, απουσία δυαδικότητας, ψυχολογία και διαλογισμό. Αυτά είναι πεδία που χρειάζεται να μελετηθούν. Όχι μόνο θεωρητικά, αλλά πρακτικά. Ειδικά η ψυχολογία, η απουσία δυαδικότητας και ο διαλογισμός. Αυτά είναι τα τρία πράγματα που ο μέσος λογικός άνθρωπος ή επιστήμονας δεν ξέρει ή αν ξέρει είναι τελείως κλειστόμυαλος σε σχέση με αυτά. Είναι αστείο πως όταν μιλάω με μερικά πολύ λογικά άτομα για θέματα όπως lucid dreaming ή enlightenment και μου λένε πως αντιφάσκω και παίρνουν και ψυρίζουν κάθε πρόταση για να δουν αν αντιφάσκει με την προηγούμενη, αν υπάρχει κάποιο λάθος, γιατί μισούν να μην υπάρχει λογική. Το α πρέπει να οδηγεί στο β και το β στο γ. Αν δεν γίνεται αυτό, για εκείνους είναι ακατανόητο και απαράδεκτο. Αυτό συμβαίνει όμως γιατί έχουν χαμηλό επίπεδο αντίληψης. Είναι σαν να μιλάω σε έναν σκύλο για τα μαθηματικά. Ο σκύλος θα γαβγίσει, αλλά δεν κατάλαβε τίποτα. Κι αυτό συμβαίνει γιατί είμαστε η μέρα με τη νύχτα. Ένα τέτοιο άτομο πρέπει να κάνει σοβαρή δουλειά, ανοιχτόμυαλη δουλειά. Αν δεν το κάνει αυτό θα παραμείνει δογματικός και θα ισχυρίζεται πως είναι ανοιχτόμυαλος. Είναι ακριβώς ο ίδιος μηχανισμός που χρησιμοποιείται για να κάνουν πλύση εγκεφάλου σε καμικάζι. Ακριβώς ο ίδιο μηχανισμός που χρησιμοποιείται σε θρησκεύματα για να προσιλιτίσουν άπιστους. Ακριβώς το ίδιο κάνουν και οι επιστήμονες για να διαδώσουν θεωρίες για τον χώρο, το χρόνο ή οποιαδήποτε άλλη θεωρία. Το περιεχόμενο της πλύσης εγκεφάλου είναι διαφορετικό, αλλά ο μηχανισμός παραμένει ο ίδιος.

Θα φέρω ένα τελευταίο παράδειγμα για να καταλάβετε το τι συμβαίνει σε ένα τέτοιο άτομο. Φανταστείτε ότι είστε ένας επιστήμονας μέσα σε ένα ολόγραμμα, το matrix, μια ψευδαίσθηση. Και μελετάτε τα πάντα για αυτή την ψευδαίσθηση, τους νόμους της βαρύτητας, τις τροχιές, όλα, κερδίζεται ένα βραβείο νόμπελ και ο κόσμος σας λέει μπράβο. Και μια μέρα έρχεται ένα παιδί και σας λέει πως βρίσκεστε σε ένα ολόγραμμα. Και βγάζετε έξω το βραβείο σας και τα πτυχία σας. Και του λέτε, ‘’όχι δεν καταλαβαίνεις ο κόσμος λειτουργεί έτσι κι έτσι...’’ και το παιδί σας απαντάει ‘’ναι, αλλά καταλαβαίνεις πως βρίσκεσαι σε ένα ολόγραμμα;’’ Ότι δηλαδή μελετούσατε μια ψευδαίσθηση, ένα ψέμα με λίγα λόγια, για να καταλήξετε σε ένα άλλο ψέμα. Ναι, το παιδί μπορεί να μην έχει ιδέα από φυσική, χημεία ή οτιδήποτε απ’ αυτά τα πράγματα, όμως ξέρει ότι δεν είναι αληθινά. Είναι σε ένα εντελώς διαφορετικό επίπεδο. Σας λέει επίσης ‘’αν δεν το ξέρεις, δε μπορώ να σε βοηθήσω, μόνο εσύ μπορείς να βοηθήσεις τον εαυτό σου’’. Διότι το να ξέρεις ότι βρίσκεσαι σε μια ψευδαίσθηση, δε σε βγάζει απ’ αυτή. Όπως το ότι κάτι δεν είναι λογικό, δε σημαίνει πως είναι παράλογο. Όπως το ότι ΣΚΕΦΤΕΣΑΙ ότι είσαι σε ψευδαίσθηση, δε σημαίνει ότι ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΕΙΣ πως είσαι σε ψευδαίσθηση. Ο μόνος δρόμος για να βγεις, είναι μέσα από την αντίληψη. Τη συνείδηση.

Μπορείτε να ισχυρισθείτε ότι απλά η επιστήμη θα βρει τη σωστή λύση, απλά χρειάζεται περισσότερη σκέψη. Για πείτε μου, γιατί συμβαίνει αυτό; Μήπως το λέει η σκέψη σας; Και αν σκέφτεστε ότι το λέει η σκέψη σας γιατί να εμπιστευτείτε μια σκέψη που δεν έχει φτάσει στην αλήθεια; Ποιος σας είπε ότι στην αλήθεια φτάνουμε με το να σκεφτόμαστε περισσότερο; Μήπως το σκεφτήκατε περισσότερο; Γιατί να εμπιστευτείτε κάτι τέτοιο; Επειδή το να σκέφτεστε περισσότερο σας λέει ότι πρέπει; Και αυτό; Γιατί το εμπιστεύεστε τότε; Μήπως γιατί το μυαλό σας σκέφτεται περισσότερο και καταλήγει στο ότι πρέπει να σκέφτεστε περισσότερο; Κι αυτό γιατί να το εμπιστεύεστε; Μήπως επειδή σκεφτήκατε πάλι και σας είπε ότι πρέπει να σκέφτεστε περισσότερο; Βλέπετε ότι προσπαθείτε να εκλογικεύσετε το παράλογο με περισσότερη λογική; Κάτι το οποίο είναι εντελώς παράλογο; Είναι κάτι το οποίο κρύβετε από τον εαυτό σας τόσο καιρό. Ξέρετε γιατί; Γιατί δεν έχετε αντίληψη. Είναι σαν να ρωτάς έναν δολοφόνο, ‘’μήπως πρέπει να σκοτώσουμε κι άλλους;’’, φυσικά θα σου πει ναι! Είναι δολοφόνος! αυτό κάνει! Το να εμπιστευτείτε την σκέψη σας για το αν πρέπει να σκέφτεστε περισσότερο για να φτάσετε στην αλήθεια, είναι εντελώς παράλογο και είναι κάτι που το κάνουμε όλοι για να δομήσουμε την κοινωνία μας! Φιλόσοφοι, επιστήμονες, θρησκόληπτοι άνθρωποι...η λίστα είναι ατελείωτη.
Μία άσκηση που θέλω να κάνετε όλοι. Nα πάτε να κλειδωθείτε σε ένα δωμάτιο και να μη σηκωθείτε αν δεν απαντήσετε αυτή την ερώτηση: ΓΙΑ ΠΟΙΟ ΛΟΓΟ Η ΛΟΓΙΚΗ ΜΟΥ ΑΝΤΙΦΑΣΚΕΙ; Θα το κάνετε, αν και θα σας δώσω την απάντηση εδώ. Η απάντηση είναι:

Το μόνο μέρος που υπάρχουν αντιφάσεις είναι στο κεφάλι σας. Αν κοιτάξετε γύρω σας. Την πραγματικότητα. Δεν υπάρχει ούτε μία αντίφαση, το ένα φέρνει το άλλο. Και βγάζει τέλειο νόημα. Όλα είναι όπως πρέπει να είναι, ξέρετε πως έχετε φτάσει μέχρι εδώ, αν κοιτάξετε στο παρελθόν σας, το ένα έφερε το άλλο. Στο κεφάλι σου όμως δεν είναι έτσι σωστά; Στο κεφάλι σου ο κόσμος είναι διαφορετικός, θες να είναι διαφορετικός. Οπότε αρνείσαι την πραγματικότητα και λες ‘’όχι, θα έπρεπε να είναι έτσι, αυτό είναι το λογικό’’. Βλέπεις πως αν ήταν το λογικό, όντως η πραγματικότητα θα ήταν έτσι; Από τη στιγμή που ζεις μέσα στο κεφάλι σου κι όχι έξω απ’ αυτό. Απ’ τη στιγμή που αρνείσαι την πραγματικότητα έτσι όπως έχει. Βρίσκεσαι σε πόλεμο και αντίφαση με τον εαυτό σου και όλα γύρω σου. Γιατί όλα και τίποτα δεν είναι αληθινό. Και μην τολμήσεις και ισχυρισθείς πως πρέπει να θυματοποιηθείς αφού τίποτα δεν έχει πάλι νόημα, ότι όλα είναι αιτιοκρατικά και πως δεν έχεις καθόλου έλεγχο, θυμήσου απλά πως πάλι σκέφτεσαι ασπρόμαυρα, ενώ η ζωή είναι γκρι. Σταμάτα να το αρνείσε. Συνέχισε να βελτιώνεσαι σιγά σιγά. Σταμάτα να σκέφτεσαι τι πιστεύουν οι άλλοι, αλλά άκου τους. Αν βρίσκεις αντίφαση σε αυτό, είσαι πάλι μέσα στο μυαλό σου και πάλι σκέφτεσαι ασπρόμαυρα.